Tadeusz STRUGAŁA

Tadeusz STRUGAŁA

Tadeusz Strugała należy do grona najbardziej zasłużonych i najwyżej cenionych polskich mistrzów batuty. Od dziesięcioleci odnosi sukcesy zarówno w kraju, jak i na arenie międzynarodowej. Występował w niemal całej Europie, w Australii, Stanach Zjednoczonych i Azji, dyrygując zarówno czołowymi orkiestrami polskimi, jak i zagranicznymi. Wśród ponad 140 zespołów z 23 krajów, z którymi współpracował, można wymienić m.in. Bamberger Symphoniker, Berliner Staatskapelle, Brucknerorchester Linz, RIAS-Symphonie-Orchester, Dresdner Philharmonie, MDR-Sinfonieorchester Leipzig, Hallé Orchestra w Manchesterze, Orkiestrę Czeskiej Filharmonii, Praską Orkiestrę Symfoniczną FOK, Orkiestrę Radia Czeskiego, Orkiestrę Filharmonii w Sankt Petersburgu, Orkiestrę Filharmoniczną i Radiową w Helsinkach, Radiową Orkiestrę w Sztokholmie, orkiestry radiowe i filharmoniczne w Budapeszcie, Bukareszcie i Sofii, New World Symphony Orchestra, Norfolk Symphony Orchestra, Yomiuri Nippon w Tokio, Osaka Philharmonic i Seoul Philharmonic Orchestra, Israel Sinfonietta, NTO-Wien, City of London Sinfonia czy London Mozart Players. Pod jego batutą wielokrotnie grały też wszystkie uznane polskie orkiestry.

Partnerami estradowymi Tadeusza Strugały byli niemal wszyscy cenieni w kraju soliści, a także znakomici artyści zagraniczni, m.in. Martha Argerich, Maurice André, Victoria de Los Angeles, Gina Bachauer, Yuri Bashmet, Beaux Arts Trio, Paul Badura-Skoda, Rudolf Buchbinder, Robert Cohen, Pierre Fournier, Natalia Gutman, Ida Haendel, Steven Isserlis, Oleg Kagan, Elisabeth Leonskaja, John Lill.

Tadeusz Strugała urodził się w 1935 roku w Katowicach. Wykształcenie muzyczne zdobywał we Wrocławiu, Weimarze i Wenecji. W latach 1969-1980 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Wrocławskiej, jednocześnie pełniąc funkcję szefa naczelnego i artystycznego WOSPRiTV w Katowicach oraz generalnego dyrektora muzycznego Prezydenckiej Orkiestry Symfonicznej w Ankarze i Stambule. W latach 1979-1990 był zastępcą dyrektora artystycznego i stałym dyrygentem Filharmonii Narodowej w Warszawie, prowadząc równolegle Orkiestrę Filharmonii Krakowskiej jako jej dyrektor artystyczny. W roku 1990 objął stanowisko szefa artystycznego i I dyrygenta Polskiej Orkiestry Radiowej w Warszawie, które piastował przez trzy lata, by w 1994 roku przyjąć tytuł stałego gościnnego dyrygenta Praskiej Orkiestry Symfonicznej FOK.

Poza działalnością koncertową i dyrektorską, Tadeusz Strugała zajmuje się także pracą pedagogiczną – przez ponad 20 lat był wykładowcą Akademii Muzycznej we Wrocławiu, wykładał również na Akademii Muzycznej w Krakowie, prowadził klasy mistrzowskie w Hong Kongu i Tokio. Od wielu lat uczestniczy w pracach jury międzynarodowych konkursów dyrygenckich w Polsce i zagranicą.

Artysta został uhonorowany wieloma nagrodami. Jest wśród nich Orfeusz za najlepsze wykonanie utworu polskiego na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień (Liturgia sacra Zygmunta Mycielskiego), nagroda Związku Kompozytorów Polskich za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa polskiej muzyki współczesnej, Grand Prix du Disque Ferenc Liszt, nominacja w plebiscycie Płyta roku magazynu Gramophone za premierowe nagranie Requiem – Missa pro defunctis Romana Maciejewskiego, a także Stern des Monats niemieckiego magazynu płytowego Fono Forum za nagrania utworów Xavera Scharwenki dla Collins Classics.

Za wybitne osiągnięcia na polu dyrygenckim i propagowanie muzyki polskiej za granicą Tadeusz Strugała otrzymał nagrody i odznaczenia Ministra Kultury i Sztuki, Ministra Spraw Zagranicznych, a także Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta, złoty medal Gloria Artis, L’Orde du Merite Culturel. W 1996 roku został laureatem Kulturpreis Schlesien des Landes Niedersachsen, a w roku 1998 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Wśród najnowszych wyróżnień jest Diamentowa Batuta przyznana mu przez Polskie Radio za wybitne kreacje artystyczne, rozsławianie muzyki polskiej w kraju i za granicą oraz przybliżanie jej milionom słuchaczy Polskiego Radia, a także za zasługi dla polskiej i światowej kultury muzycznej oraz działalność dyrygencką o szczególnym znaczeniu dla polskiego życia muzycznego.