Jerzy RADZIWIŁOWICZ

Jerzy RADZIWIŁOWICZ

Znany polski aktor filmowy, teatralny i telewizyjny, w zbiorowej wyobraźni Polaków zapisał się przede wszystkim jako Mateusz Birkut z Człowieka z marmuru Andrzeja Wajdy. Ma na swoim koncie wiele ról w filmach polskich i zagranicznych. 

 W 1972 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie i  jeszcze w tym samym roku zadebiutował na scenie krakowskiego Teatru Starego, z którym związał się do 1996 roku. W 1998 roku przeniósł się do stołecznego Teatru Narodowego i z zespołem tej sceny związany jest do dziś. W latach 1981-84 był prorektorem krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, gdzie od lat pracuje jako pedagog.

Najważniejsze jego role powstały w spektaklach reżyserowanych przez Konrada Swinarskiego (np. Tomasz Zan w Dziadach Adama Mickiewicza, 1973). Jest także znanym aktorem filmowym. Szczególną sławę przyniosły mu role w filmach Andrzeja Wajdy: Mateusza Birkuta w Człowieku z marmuru (1976, nagroda aktorska na MFF w Brukseli i Belgradzie) i Maćka Tomczyka w Człowieku z żelaza (1981).

W filmie debiutował w 1973 roku, trzy lata przed legendarną już rolą Birkuta, jako narzeczony Krystyny (Wanda Neumann) w filmie Stanisława Różewicza Drzwi w murze. W 1976 roku wziął udział w polsko- norweskim filmie biograficznym Dagny z Danielem Olbrychskim, a w 1977 zagrał z Jadwigą Jankowską- Cieślak w filmie Pani Bovary to ja.

W 1981 roku zadebiutował w obcojęzycznym filmie Le grand paysage d’Alexis Droeven, a w 1982 roku spotkał się z Isabelle Huppert i Michelem Piccoli na planie Pasji w reżyserii Jean-Luka Godarda.

Jerzy Radziwiłowicz współpracował z wybitnymi reżyserami. Grał u Krzysztofa Kieślowskiego (Bez końca 1984), Kazimierza Kutza (Śmierć jak kromka chleba, 1994), Jacquesa Rivette’a (Secret Defense 1998, Histoire de Marie et Julien, 2003, z udziałem Emmanuelle Beart), Filipa Bajona (Poznań 56, 1996), Krzysztofa Zanussiego (Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową, 2000).

W 2003 roku związał się z serialem kryminalnym Glina Władysława Pasikowskiego, gdzie zagrał główną rolę policjanta z wydziału zabójstw. 

Za swoje kreacje dramatyczne otrzymał wiele nagród, w tym nagrodę imienia Leona Schillera (1977). W 1989 roku odznaczono go rodzimym Srebrnym Krzyżem Zasługi, a w 1993 – Orderem Sztuk Pięknych i Literatury przyznawanym przez ministra kultury Francji.