Giuliano SOMMERHALDER
Giuliano SOMMERHALDER
Tajniki gry na trąbce zgłębiał u Pierluigi Salviego w Conservatorio Giuseppe Verdi w Como (Włochy) oraz u swojego ojca, Maxa Sommerhaldera w Hochschule für Musik w Detmold (Niemcy). Pobierał też lekcje u takich trębaczy jak Maurice André, Eric Aubier, Stephen Burns, Edward Carroll, Hans Gansch, Pierre Thibaud czy James Thompson.
W 2003 roku, rok przed zakończeniem formalnej nauki, zdobył drugą nagrodę na renomowanym konkursie ARD w Monachium, a także zajął ex equo – z Ibrahimem Maaloufem – drugie miejsce (pierwszego nie przyznano) na konkursie Maurice’a André w Paryżu. Jest też laureatem m.in. Międzynarodowego Konkursu Praska Wiosna (2003), Międzynarodowego Konkursu Trębaczy im. Timofieja Dokszycera w Wilnie (2002), Concertino Praga (2001) czy Międzynarodowego Konkursu Trębaczy w Moskwie (1997). W 2008 roku został objęty programem BBC Radio 3 – New Generation Artists.
Młody trębacz grał w Mozart Orchestra kierowanej przez Claudio Abbado, był solistą w Orquesta de la Comunitat Valenciana grającą pod batuta Lorina Maazela oraz w Gewandhausorchester Leipzig pod dyrekcją Riccardo Chailly. W latach 2006-11 był solistą Concertgebouworkest w Amsterdamie. Artysta jest także członkiem istniejącego od 2006 roku kwintetu Italian Wonderbrass.
Artysta występował w Europie, Ameryce, Australii i Azji. Grał m.in. w Musikverein w Wiedniu i w Filharmonii Berlińskiej, a także podczas muzycznych festiwali w Lucernie, Londynie i Schleswig-Holstein Musik Festival.
Jako solista występował z takimi zespołami jak BBC Symphony Orchestra, Orkiestrą Symfoniczną NDR w Hamburgu, z Indianapolis Symphony Orchestra, Deutsches Symphonie-Orchester w Berlinie, Orkiestrą Zurich Tonhalle, Orkiestrą Filharmonii Radiowej NDR, Melbourne Symphony Orchestra, Orkiestrami Kameralnymi w Zurychu i Monachium, Litewską Orkiestrą Kameralną, Solistami Moskiewskimi, Orkiestrą Kameralną w Bazylei, Orkiestrą Symfoniczną MDR w Lipsku, orkiestrami symfonicznymi w Czechach.
Giuliano Sommerhalder nagrał dwa albumy solowe – z kolekcję wirtuozowskich kompozycji niemieckiego i rosyjskiego romantyzmu oraz z utworami Amilcare’a Ponchielliego.