aktualności
Łukasz Borowicz zadebiutował z legendarną Izraelską Orkiestrę Filharmoniczną (Israel Philharmonic Orchestra). Niezwykły koncert ,,Remembering Together”, upamiętniający 80. rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim, odbył się wczoraj wieczorem w Charles Bronfman Auditorium w Tel Awiwie, w przeddzień tej rocznicy. Zabrzmiały: Adagietto z opery „Raj utracony” Krzysztofa Pendereckiego, Koncert na trąbkę i orkiestrę B-dur op. 94 Mieczysława Wajnberga oraz VII Symfonia A-dur op. 92 Ludwiga van Beethovena. Solistą był Reinhold Friedrich (trąbka).
Koncert ten zabrzmi jutro (20 kwietnia) w Rappaport Hall w Haifie oraz powtórzony zostanie w Charles Bronfman Auditorium w Tel Awiwie (22 kwietnia).
Kolejny koncert Izraelska Orkiestra Filharmoniczna pod batutą Łukasza Borowicza zagra 23 kwietnia, również w Charles Bronfman Auditorium w Tel Awiwie. W programie – Uwertura Ruy Blas, op. 95 Felixa Mendelssohna, II Koncert klarnetowy Carla Marii von Webera oraz VII Symfonia A-dur op. 92 Ludwiga van Beethovena. Solistą będzie Yevgeny Yehudin (klarnet).
Czterema koncertami z Israel Philharmonic Orchestra Łukasz Borowicz dołącza do nielicznego grona polskich dyrygentów, którzy dyrygowali tą znakomitą orkiestrą – byli wśród nich m.in. Witold Rowicki, Stanisław Skrowaczewski, Krzysztof Penderecki, Witold Lutosławski, Jerzy Semkow.
Miał 7 lat, gdy przyszedł do Poznańskich Słowików prowadzonych przez prof. Stefana Stuligrosza. I przez całą swą szkolną edukację, w latach 1984-1996, śpiewał w Chórze Chłopięcym i Męskim Filharmonii Poznańskiej. A po ukończeniu – z medalem Magna cum Laude – Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej w Warszawie (w klasie śpiewu prof. Jerzego Artysza), wyfrunął w daleki świat.
Śpiewał na scenach i estradach Niemiec, Hiszpanii, Włoch, Holandii, Austrii, Rumunii, Ukrainy, Bułgarii, Rosji, Francji, Monako, Szwajcarii, Belgii, Czech, Litwy, Łotwy, Anglii, Izraela. Libanu i Japonii, występując m.in. w tak prestiżowych salach jak Filharmonia Berlińska, Palau de la Música de València, Tonhalle w Zurychu, Laeiszhalle w Hamburgu, Tokyo Bunka Kaikan, Kyoto Concert Hall.
Współpracował ze 150 orkiestrami, w tym m.in. Berliner Philharmoniker, Symphoniker Hamburg, NDR Radiophilharmonie, BBC Concert Orchestra, Orquesta Sinfónica del Principado de Asturias, Real Filharmonia de Galicia, Neue Düsseldorfer Hofmusik oraz 200 chórami z całego świata.
W repertuarze miał utwory od renesansu po współczesne (brał udział w prawykonaniach dzieł m.in. Wojciecha Kilara, Krzysztofa Knittla, Andrzeja Kurylewicza, Pawła Łukaszewskiego), w tym partie operowe, oratoryjne oraz pieśni. Nagrał wiele płyt CD wielokrotnie nagradzanych Fryderykami, a wydane przez Naxos nagranie Stabat Mater Karola Szymanowskiego z jego udziałem otrzymało nominację do nagrody Grammy.
Chętnie wracał do Filharmonii Poznańskiej, biorąc udział w wykonaniach dziel oratoryjnych. Ostatnio – w listopadzie ubiegłego roku, podczas koncertu zatytułowanego Magnificat. Pod koniec marca miał wystąpić wraz z Poznańskimi Słowikami i Orkiestrą Filharmonii Poznańskiej w Stabat Mater Josepha Haydna. Choroba zmieniła te plany…
Jarosław Bręk, śpiewak operowy (bas-baryton), profesor poznańskiej Akademii Muzycznej, zmarł w wieku 46 lat.
Najbliższym Zmarłego, składamy wyrazy współczucia.
Informujemy, że w dniu 7 kwietnia br. kasa biletowa Filharmonii Poznańskiej będzie nieczynna.
Zachęcamy do zakupu biletów online.
Zapraszamy na transmisję koncertu Orkiestry Filharmonii Poznańskiej pod batutą Łukasza Borowicza. Poznańscy Filharmonicy, wraz ze znakomitymi solistami, wystąpią w Filharmonii Narodowej w Warszawie, w ramach 27. Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena.
Wykonawcy:
Natalia Rubiś – sopran
Dominika Stefańska – mezzosopran
Eric Huchet – tenor
Adrian Janus – baryton
Jan Kubas – bas
Łukasz Borowicz – dyrygent
Orkiestra Filharmonii Poznańskiej
Program:
- Eric Satie
Sokrates - Bohuslav Martinů
Alexandre bis
Początek transmisji w Programie 2 Polskiego Radia o godz. 19:30
Gorzowianka z urodzenia, poznanianka z wyboru. W Poznaniu ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną, z Orkiestrą Filharmonii Poznańskiej związała całe swoje zawodowe życie. W tym zespole grała na wiolonczeli przez 38 lat, choć gościnnie pojawiała się także w orkiestrze w Jyväskylä (Finlandia), z którą współpracował Renard Czajkowski, jej mąż, dyrygent i wieloletni dyrektor Filharmonii Poznańskiej.
W pamięci muzyków poznańskiej orkiestry zapisała się jako osoba bardzo rzetelnie podchodząca do swoich obowiązków, zawsze doskonale przygotowana do prób i koncertów. Była wyjątkowo bezpośrednia, szybko przechodząca na „ty” bez względu na wiek czy pozycję w zespole. O trudnych sprawach mówiła prosto i „bez owijania w bawełnę”, ale jednocześnie z humorem i w taki sposób, by nikogo nie urazić. Nie dało się jej nie lubić – mówią ci, którzy z nią pracowali.
Jolanta Błaszyk odeszła 28 marca 2023 roku, w wieku 72 lat.
Najbliższym Zmarłej, składamy serdeczne wyrazy współczucia.
Tradycyjnie już kolejna płyta Filharmoników Poznańskich nominowana została do nagrody Fryderyka. Tym razem na listę nominacji do nagrody Fryderyk 2023, w kategorii Album roku – muzyka koncertująca, trafił album z utworami Feliksa Nowowiejskiego. Znalazły się w nim dwa koncerty Feliksa Nowowiejskiego – fortepianowy c-moll op. 60 (zwany Słowiańskim) i wiolonczelowy op. 55, nagrane pod batutą Łukasza Borowicza przez Filharmoników Poznańskich oraz pianistę Jacka Kortusa i wiolonczelistę Bartosza Koziaka.
Oba są premierami fonograficznymi. I choć tradycja wykonawcza tych koncertów istnieje, to jednak dzieła te były prezentowane dotychczas tylko kilkukrotnie.
Łukasz Borowicz, który podjął się przygotowania i nagrania tych utworów z Filharmonikami Poznańskimi tak napisał o nich w albumowym booklecie: …. materiał orkiestrowy koncertów został dogłębnie przeanalizowany i porównany z rękopisami, które cudem ocalały z wojennej pożogi. Porównania te pozwoliły uściślić szczegóły instrumentacji, agogiki, artykulacji.
Album „Felix Nowowiejski, Piano Concerto in D Minor, Op. 60, Slavic, Cello Concerto op. 55”, będący światową premierą fonograficzną, ukazał się nakładem wytwórni DUX, a dofinansowany został ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyczny ślad”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Łukasz Borowicz, dyrygent-szef Orkiestry Filharmonii Poznańskiej i dyrektor muzyczny Filharmonii Poznańskiej nominowany został do nagród Fryderyka 2023 także za dwa inne albumy. Pod jego batutą nagrane zostały płyty: „Grażyna Bacewicz, Complete Symphonic Works Vol. 1 (Symphonies 3&4)” – WDR Sinfonieorchester, wydawca cpo (nominacja w kategorii Najlepszy album polski za granicą) oraz „Roman Palester. Dzieła nieznane” – Izabela Matuła i Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, wydawca Polska Filharmonia Bałtycka im. Fryderyka Chopina w Gdańsku (nominacja w kategorii Album roku – muzyka orkiestrowa).
Z wielkim smutkiem przyjęliśmy wiadomość, że 3 marca 2023 roku, w wieku 88 lat zmarła Irena Kasprzak, skrzypaczka Orkiestry Filharmonii Poznańskiej, w której grała przez 46 lat. Muzyka była największą pasją jej życia. W dzieciństwie grała na harmonijce ustnej, fortepianie i akordeonie, ale ostatecznie zwyciężyły skrzypce i z tym instrumentem związała swoje zawodowe życie. Współpracowała z wieloma orkiestrami w Polsce i zagranicą, uczestniczyła w nagraniach do sztuk teatralnych, ale to Filharmonia Poznańska była jej muzycznym domem. Kilka miesięcy temu świętowała z nami jubileusz 75-lecia naszej instytucji….
Najbliższym Zmarłej, składamy serdeczne wyrazy współczucia.
Pogrzeb Ireny Kasprzak odbędzie się w piątek, 10 marca 2023 roku, o godz. 12 na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu.
Zapraszamy Państwa do lektury recenzji koncertu LUTOSŁAWSKI I THE BEATLES, która ukazała się na portalu kultura.poznan.pl
kultura.poznan.pl | Muzyczna linia frontu
Guy Braunstein – skrzypce / Ariel Zuckermann – dyrygent-rezydent Orkiestry Filharmonii Poznańskiej w sezonie 2022/2023
Orkiestra Filharmonii Poznańskiej
fot. Antoni Hoffmann
Zapraszamy do wysłuchania rozmowy, którą Karol Furtak przeprowadził w audycji Cafe „Muza” z Paulem McCreeshem, głównym dyrygentem gościnnym Orkiestry Filharmonii Poznańskiej.
Orkiestra w Poznaniu stała się bliska mojemu sercu. Muzycy mają wspaniałe podejście do pracy, uwielbiają pracować nad detalami i wprost są głodni tego, by dobrze grać, a to prawdziwy dar dla każdego dyrygenta – podkreślił nasz gość. – Cieszę się więc, że mieliśmy możliwość przygotować wspólnie szeroki wachlarz repertuaru, w tym kompozycje, których wykonanie prowadziłem w Poznaniu po raz pierwszy. A to naprawdę coś, co docenia się będąc już w moim wieku – wyznał radiowej Dwójce brytyjski dyrygent Paul McCreesh.
Program 2 Polskiego Radia – Cafe „Muza”
Na łamach francuskiego magazynu muzycznego ClicMag oraz belgijskiego portalu muzycznego Crescendo Magazine ukazały się w lutym recenzje najnowszego albumu płytowego z koncertami Feliksa Nowowiejskiego, nagranego przez Orkiestrę Filharmonii Poznańskiej pod batutą Łukasza Borowicza i solistów: wiolonczelistę Bartosza Koziaka (Koncert wiolonczelowy, op. 55) oraz pianistę Jacka Kortusa (Koncert fortepianowy d-moll, op. 60, Słowiański).
Album ten jest kolejną światową premierą fonograficzną Poznańskich Filharmoników.
Zapraszamy do lektury recenzji, których fragmenty zamieszczamy poniżej, a ich pełne teksty znajdziecie Państwo:
www.crescendo-magazine.be oraz www.clicmusique.com
Crescendo Magazine
(…) Łukasz Borowicz, dyrygent, precyzuje w komentarzu, że dzieło [koncert wiolonczelowy] sytuuje się na linii „modernizmu słowiańskiego”: łączy śpiewność, lirykę, inspirację motywiką słowiańską ze zdobyczami symfoniki Alberta Roussela (którego utworami Nowowiejski często dyrygował). Rezultat jest wymowny: bogata orkiestracja, duża intensywność, wyzwania techniczne, wiele zróżnicowanych brzmień. (…)
(…) Polski solista Bartosz Koziak, wykształcony w Warszawie i Paryżu, gra na wiolonczeli należącej do Danczowskiego [któremu Feliks Nowowiejski dedykował swój koncert wiolonczelowy]. Okazuje się, że jest to artysta równie sugestywny wyrazowo, jak i technicznie, czyniący tę ogromną kompozycję zarówno pełną ciepła, jak i wirtuozerii. Warto zwrócić uwagę, że Passacaglia została tu zarejestrowana w dwóch wersjach, bowiem kompozytor dał warianty końcowej części, dwie konkluzje w odmiennym klimacie.
(…) Partytura [koncertu fortepianowego Feliksa Nowowiejskiego] jest bardzo błyskotliwa, zanurzona w atmosferze późnego romantyzmu, gdzie brzmienia fortepianu są pełne wigoru i bogactwa. Dzieło wydaje się monumentalne, wspaniałe, pełne napięć. Trzy części (pierwsza w formie swobodnej sonaty, druga szalenie liryczna, trzecia – rondo) dają słuchaczowi panoramę barw, bogactwo emocji. Wszystko to za sprawą Jacka Kortusa z Akademii Muzycznej w Poznaniu, urodzonego w 1988 roku, wyróżnionego na Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim [w Warszawie] w 2005 roku. Z pasją zabiera nas on w tę muzyczną przygodę, która zaskoczy niejednego słuchacza i zasługiwałaby, aby znaleźć się na afiszach koncertowych. (…)
(…) Łukasz Borowicz na czele będącej w dobrej formie Orkiestry Filharmonii Poznańskiej, z którą nagrał wiele albumów dla DUX i innych wytwórni, potwierdza, że jest specjalistą od muzyki polskiej, której bogactwa są jeszcze ciągle do odkrycia.
punktacja w kategorii:
dźwięk : 9
repertuar : 8,5
interpretacja : 10
Jean Lacroix, Crescendo magazine
ClickMag
Feliks Nowowiejski (1877-1946) starszy o 5 lat od Szymanowskiego i rok młodszy od Karłowicza jest z pewnością jednym z mniej znanych kompozytorów polskich pierwszej połowy XX wieku, ale nie mniej interesującym z uwagi na swobodę stylistyczną, która pozwala nie przyporządkowywać go do żadnej grupy, czy do dającej się wyraźnie zidentyfikować tendencji estetycznej. Tak jak pięć lat młodszy od niego Strawiński, Nowowiejski nie przestawał adaptować swojego języka do wymagań rzeczywistości, nie przestawał go unowocześniać. Nowowiejski jako spadkobierca tradycji konserwatywnej, tak jak sąsiad z Moraw Janacek, umiał odkryć w sobie „uśpionego” modernistę, o czym świadczą w szczególny sposób nagrane tutaj po raz pierwszy dzieła.
Koncert na wiolonczelę i orkiestrę (1938), wspaniale wykonany przez Bartosza Koziaka, jest dziełem o imponującej wirtuozerii, ale też łączącym głębię i ciężar partii symfonicznych tutti z lekkością i wdziękiem momentów orkiestracji bardziej kameralnej. Trzecia część koncertu w formie passacaglii posiada alternatywną wersję, dłuższą o trzydzieści taktów, słusznie tutaj nagraną.
Koncert na fortepian (1941) zinterpretowany z pasją przez Jacka Kortusa, niesie dramatyczny ślad okresu życia kompozytora: ucieczki do Krakowa [podczas hitlerowskiej okupacji], gdzie – przy pogarszającym się stanie zdrowia – żył w ukryciu, w obawie przed aresztowaniem przez Gestapo. Utwór zbudowany jest na linii formalnej dzieła postromantycznego, a jego trzy części dają soliście możliwość eksploatowania różnorodnych barw fortepianu w kontraście z różnymi brzmieniami bujnej orkiestracji.
Ta oryginalna płyta zasługuje na uwagę zwłaszcza ze względu na akompaniament Orkiestry Filharmonii Poznańskiej pod dyrekcją Łukasza Borowicza, dający kunsztowną oprawę dla tych wyjątkowych utworów.
Jacques-Philippe Saint-Gerand, ClickMag