aktualności

Zwroty środków za bilety zakupione za pośrednictwem internetowego Serwisu Bilety24 nastąpią automatycznie. Zwroty zostaną wykonane tą samą drogą, którą została dokonana płatność, zarówno w przypadku płatności przelewem bankowym, BLIKiem jak i kartą, z zastrzeżeniem terminu zgodnie ze wskazaniem operatora kart płatniczych, do 31 dni.

8 marca w Katowicach wręczono nagrody płytowe Fryderyk 2020 w muzyce klasycznej. W kategorii Album Roku Muzyka Symfoniczna oraz w kategorii Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej  wygrało 36-płytowe wydawnictwo „100 NA 100. MUZYCZNE DEKADY WOLNOŚCI”.

Wśród wykonawców zawartych tam utworów znajduje się Orkiestra Filharmonii Poznańskiej, która nagrała pod dyrekcją Łukasza Borowicza utwór Tadeusza Szeligowskiego „Kaziuki”.

Zanim biskup Wojtyła został Janem Pawłem II, obszarem jego aktywności był przede wszystkim Kraków, ale Wielkopolskę i Poznań odwiedzał często i chętnie, nie tylko ze względu na bliskie relacje z arcybiskupem metropolitą poznańskim Antonim Baraniakiem, którego bardzo cenił, szanował i na którego zaproszenie przyjeżdżał, uświetniając swoją obecnością liczne uroczystości kościelne, ale także w celach rekreacyjnych – pływał kajakiem po rzekach i jeziorach Puszczy Noteckiej. W czasie swego pontyfikatu odwiedził Wielkopolskę kilkakrotnie: dwa razy był w Poznaniu, dwa razy w Gnieźnie, raz w Kaliszu i Gorzowie Wielkopolskim, a ostatni raz, w 1999 roku, w Licheniu. Zmarł w 2005 roku. Żałobę, która trwała w Poznaniu wiele dni po jego śmierci, niektórzy nazwali III pielgrzymką do Grodu Przemysła. Najdłuższą.

To fragment tekstu z pierwszej z  8 dwustronnych tablic poświęconych wizytom Jana Pawła II w Poznaniu i Wielkopolsce, które stanęły na pl. Mickiewicza, by upamiętnić  tę niezwykłą postać.  Wystawa towarzyszy koncertowi  ”Świadek Boga” (7 marca, godz. 18, Aula UAM)  przygotowanemu przez Fundację Feel Harmony i Filharmonię Poznańską.  Specjalny koncert odbywa się w Roku Świętego Jana Pawła II ustanowionego z okazji 100. rocznicy urodzin Karola Wojtyły. 

Fotograficzna wystawa, na którą składają się archiwalne zdjęcia wykonane przez poznańskich  fotoreporterów  (Andrzeja Szozdę, Władysława Ruta,  Tomasza  Kamińskiego, Karolinę  Sikorską, Jana Boczko) oraz pochodzące  z archiwum klasztoru Franciszkanów w Poznaniu, Archiwum Archidiecezjalnego w Poznaniu, archiwum „Przewodnika Katolickiego” i Agencji Gazeta,  ukazuje wizyty biskupie Karola Wojtyły  w Poznaniu i Gnieźnie (poczynając od 1968 roku) oraz papieskie Jana Pawła II w Poznaniu, Gnieźnie, Kaliszu i Licheniu.  Trzy ostatnie tablice poświęcone są upamiętnieniu postaci  Jana Pawła II w Poznaniu.  Zdjęciom towarzyszą opisy i komentarze.

Wystawa  „Jan Paweł II w Poznaniu i Wielkopolsce”  przygotowana została przez Wydawnictwo Miejskie Posnania, a jej kuratorem jest Danuta Książkiewicz-Bartkowiak. 

Projekt współfinansowany ze środków miasta Poznania

Zachęcamy do wysłuchania relacji Róży Światczyńskiej z paryskich obchodów 210. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina, która ukazała się w Programie 2 Polskiego Radia w audycji „Wybieram Dwójkę”.

Link do playera z audycją na dole strony radia: https://www.polskieradio.pl/8/410

Polecamy Państwa uwadze kolejną recenzję z europejskiej trasy koncertowej Orkiestry Filharmonii Poznańskiej – tym razem z koncertu w Staatstheater Darmstadt, która ukazała się w Allgemeine Zeitung.

Rafał Blechacz zachwyca publiczność. Gra Chopina jak cudowne dziecko, które rozpakowuje prezent. 

Silvia Adler

DARMSTADT – Rafał Blechacz od dawna uchodzi za artystę kompletnego. W wieku 19 lat, jako pierwszy Polak po Krystianie Zimermanie wygrał odbywający się w Warszawie 15. Międzynarodowy Konkurs Chopinowski. Jego przewaga nad konkurentami była tak duża, że drugiego miejsca nie przyznano, a on sam otrzymał wszystkie cztery nagrody specjalne. 

Od tego czasu minęło już 15 lat. Trudno w to jednak uwierzyć, gdy w piątkowy wieczór w Staatstheater Darmstadt Blechacz siada do fortepianu, by z towarzyszeniem Orkiestry Filharmonii Poznańskiej zagrać pierwszy koncert fortepianowy e-moll Chopina. Nadal ma w sobie coś z wyjątkowej aury genialnego cudownego dziecka. Wrażenie to wynika nie tylko ze smukłej sylwetki artysty, ale także z jego marzycielsko-fantazyjnego podejścia do muzyki Chopina, w którą wnika ze swoistą intuicją, aż po jej najgłębsze struktury, tak jakby rozpakowywał najwspanialszy dar.

Partia solowa w Allegro maestoso brzmi filigranowo i pociągająco. Z wielką wirtuozerią, palcami, których ruchliwość wydaje się nie podlegać żadnym naturalnym ograniczeniom, pianista łączy artyzm stylu „brillante” z głębią duchowego wyrazu, który nie wymaga żadnych dodatków z zewnątrz. Blechacz nie ma tendencji do przerysowywania emocji, jednak jego analitycznie przejrzysta gra wydaje się być podsycana emocjonalnością wypływającą bezpośrednio z zapisu nutowego. Nieskończenie delikatne dźwięki utkanego jakby ze złotych nitek dyszkantu oraz mikroskopijnie dokładne, absolutnie trafne frazowanie, w połączeniu z kulturą gry piano, która sprawia, że nawet najdelikatniejsze tony świecą pełnym blaskiem, nadają jego interpretacji formę wysoce skoncentrowanego destylatu, w którym zdają się być uchwycone i skondensowane muzyczne idee Chopina w ich najczystszej formie.

Dzieła Romana Palestra i Aleksandra Tansmana

Rozwaga z jaką dyryguje Łukasz Borowicz, pozwalając orkiestrze pełnią sił witalnych czerpać z dostępnych środków, ale w danym momencie zawsze wymagając niezbędnej dyscypliny w sferze dynamiki, daje soliście możliwość gry najbardziej subtelnego pianissimo, bez obaw, że zostanie zagłuszony przez orkiestrę. Finezyjnie dopracowane było także końcowe rondo, które Blechacz – nagrodzony przez publiczność brawami i owacjami na stojąco – wydobył z klawiszy w żartobliwie wirtuozerski sposób, jak swego rodzaju misternie rzeźbiony drzeworyt.

Oprócz występu światowej sławy polskiego pianisty, koncert galowy zorganizowany z okazji 20-lecia partnerstwa między Wielkopolską a Hesją wypełniły także inne atrakcje. Pod hasłem „Kompozytorzy na walizkach“ wybrzmiały dzieła Romana Palestra i Aleksandra Tansmana, którzy podobnie jak Chopin spędzili wiele lat za granicą.

Silnie zarysowując kontury i bazując na wybuchowej rytmice Orkiestra zaprezentowała Tańce weselne z baletu Pieśń o ziemi, oscylujące między silnie zaakcentowanym archaicznym folklorem a zawieszonym w przestrzeni dźwięcznym rozmarzeniem. Ich autorem jest urodzony w 1907 roku Palester, którego dzieła uznane przez socjalistyczną doktrynę artystyczną za „formalistyczne“ nie były prezentowane w Polsce aż do 1977 roku. 

W Symfonii koncertującej Tansmana następuje rozluźnienie pełnej napięcia gry między orkiestrą a kwartetem solistów w składzie: Marcin Suszycki (skrzypce), Dominik Dębski (altówka), Józef Czarnecki (wiolonczela) i Michał Francuz (fortepian). Żywiołowy amerykański swing i zabarwiony melancholią jazz spotykają się tu z klasycznym kwartetem fortepianowym i barokowym kunsztem fugi.

Tłumaczenie: Anna Wawrzynowicz

Zachęcamy do lektury recenzji z koncertu Orkiestry Filharmonii Poznańskiej we Frankfurcie nad Odrą, która ukazała się w dzienniku Märkische Oderzeitung.

Orkiestra Filharmonii Poznańskiej i pianista Rafał Blechacz zachwycili publiczność na gościnnym koncercie we Frankfurcie n. Odrą.

Historia muzyki zna wiele przykładów kompozytorów, którzy odbywali wiele podróży, prowadząc życie na walizkach. W wielu przypadkach były to wyjazdy dobrowolne, w innych wymuszone aktualną sytuacją. Przyczyny były różne – począwszy od politycznych, polityczno-kulturowych, religijnych, etnicznych, aż po społeczne. Gościnny koncert Orkiestry Filharmonii Poznańskiej pod dyrekcją Łukasza Borowicza, który w środowy wieczór zapełnił, także wieloma polskimi słuchaczami, salę koncertową im. Carla Philippa Emanuela Bacha we Frankfurcie nad Odrą przybliżył publiczności polskich kompozytorów emigracyjnych. W wykonaniu Orkiestry usłyszeliśmy kompozycje Palestra, Tansmana i Chopina.

Do dawnych „zapomnianych” należy Roman Palester, który urodził się w austrowęgierskim mieście Śniatyń i zmarł w Paryżu. Jego balet „Pieśń o ziemi” otrzymał złoty medal na Wystawie Światowej w Paryżu w 1937 roku. To właśnie z tego utworu zabrzmiały „Tańce weselne”, przepełnione oryginalnymi rytmami i elementami folklorystycznymi. Muzyczne spotkanie rozpoczęły grzmiące dźwięki kontrabasów, wiolonczeli i fortepianu, coraz to przechodzące w taneczne orgie. Wiele motywów tego dzieła przypomina „Święto wiosny” Strawińskiego, ukazujące w baletowej formie pogańskie obrzędy. Nawet w partiach granych fortissimo mogliśmy usłyszeć charakterystyczny dla orkiestry sposób gry, nie przesadzający nadmiernie w środkach.

Kongenialny interpretator Chopina

Po efektownym wstępie słuchacze wysłuchali III Symfonii koncertującej na skrzypce, altówkę, wiolonczelę, fortepian i orkiestrę, urodzonego w Łodzi Tansmana, który w 1919 roku wyemigrował do Paryża, rok później przyjął francuskie obywatelstwo, ze względu na swoje żydowskie pochodzenie w 1940 roku wyemigrował do USA, by po sześciu latach ponownie wrócić nad Sekwanę i tutaj dożyć końca swych dni. Muzyczną historię otwiera zespół czterech solistów filharmonii, którzy zdominowali też kolejne części utworu, przeplatając go nieprzerwanymi falami intensywnych dźwięków. Druga część utworu to swoisty swing w amerykańskim rytmie, w którym orkiestra staje się niemal sztafażem dla czwórki solistów. W trzeciej części wiodącą rolę przejmują instrumenty dęte, wygrywające marszowo i rytmicznie dynamiczne dźwięki. Po pełnej dysonansów burzy następują piękne epizody w wykonaniu kwartetu fortepianowego. Pełna żywiołowej, tanecznej radości czwarta część zmierza do wybuchowego końca.

Wszystkich trzech kompozytorów przyciągnął Paryż

Również Fryderyk Chopin wybrał Paryż jako miejsce życia na emigracji. Zanim jednak stał się „ambasadorem polskiej kultury“ za granicą, jego pierwszy koncert fortepianowy e-moll op. 11 spotkał się z gorącym przyjęciem w Warszawie. Zastosowany w nim styl brillant, szczególnie w partiach fortepianowych wymaga, by zagrał go pianista, którego grę cechuje perłowa czystość, niepozbawiona lekkości zręczność i bogata w ornamenty fantazja. Polski pianista Rafał Blechacz okazał się kongenialnym interpretatorem tego wirtuozerskiego utworu. Po dłuższym, pełnym romantyzmu wprowadzeniu orkiestry rozpoczyna się ujmująca wędrówka po klawiaturze jasno i błyskotliwie brzmiącego „Steinwaya”. Dynamiczne wybiegi, gromkie kaskady dźwięków, powściągliwe, liryczne trele wypełnione perlistym kolorytem i wspaniale brzmiące arabeski – pianista w zdumiewający sposób prezentuje szeroki repertuar zmysłowej sztuki interpretacji. Unika przy tym wszelkiego rodzaju pastelowych zmiękczeń, a zamiast tego stawia na uwewnętrzniony śpiew, niemal na czystą poezję. Porywające! Za owacje na stojąco laureat odbywającego się w Warszawie Konkursu Chopinowskiego z 2005 roku podziękował walcem i mazurkiem Fryderyka Chopina.

 Peter Buske

 Tłumaczenie: Anna Wawrzynowicz

Owacjami na stojąco zakończył się koncert Orkiestry Filharmonii Poznańskiej z udziałem Rafała Blechacza, który odbył się 14 lutego w Konzerthaus w Berlinie.  W jego programie znalazły się Tańce weselne z baletu Pieśń o ziemi Romana Palestra, III Symfonia koncertująca na skrzypce, altówkę, wiolonczelę, fortepian i orkiestrę Aleksandra Tansmana oraz Koncert fortepianowy e-moll op. 11 Fryderyka Chopina.

Jeśli ktoś nie mógł uczestniczyć  w tym artystycznym wydarzeniu (lub chciałby tego koncertu wysłuchać  raz jeszcze) będzie mieć taką okazję 28 lutego. Tego wieczoru, o godz. 20.03 berliński koncert „Kompozytorzy na walizkach” retransmitowany będzie na ogólnoniemieckiej antenie przez Deustchlandfunk Kultur (online: www.deutschlandfunkkultur.de).

W Światowym Dniu Radia, 13 lutego, Polskie Radio przyznało swoje najważniejsze nagrody – Złote Mikrofony. Wśród siedmiorga  tegorocznych  laureatów znalazła się też doskonale  znana poznańskim  melomanom, red. Róża Światczyńska z Dwójki. Jej barwnych opowieści o muzyce mamy okazję słuchać podczas niektórych koncertów  Orkiestry Filharmonii Poznańskiej. 

Złoty Mikrofon to nagroda Polskiego Radia przyznawana Mistrzom przez Mistrzów za zaangażowanie i wybitne osiągnięcia twórcze. Kandydaci wybierani są z rozmaitych obszarów twórczości radiowej, m.in. teatru, muzyki, literatury, reportażu, publicystyki oraz realizacji dźwięku. Nagroda została ustanowiona i po raz pierwszy przyznana w 1969 roku. Członków Kapituły Złotego Mikrofonu Zarząd Polskiego Radia powołuje spośród laureatów poprzednich edycji konkursu.      

Gala wręczenia tegorocznych nagród odbyła się 13 lutego w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie.

Informujemy, że w dniu 31 grudnia kasa biletowa będzie czynna od 17 do 20.