aktualności
Zapraszamy Państwa do udziału w kontynuacji wyjątkowego przedsięwzięcia, opartego na popularnej w internecie formule Q&A (ang. questions and answers) – pytania i odpowiedzi. Na Państwa pytania odpowie tym razem Daniel Stabrawa.
Gdy młody, liczący wtedy 28 lat, polski skrzypek Daniel Stabrawa w roku 1983 zaczynał pracę w Berlińskich Filharmonikach wydawało mu się, że spełniło się marzenie jego życia. A to był dopiero początek – trzy lata później został pierwszym koncertmistrzem tej – jednej z najznakomitszych i najsłynniejszych orkiestr świata, co osobiście przypieczętował legendarny ówczesny szef tegoż zespołu – Herbert von Karajan.
I jej pierwszym koncertmistrzem oraz solistą jest do dziś. Poznańscy melomani znają go jako wspaniałego skrzypka oraz dyrygenta, bowiem muzyk doskonale czuje się zarówno ze skrzypcami – w orkiestrze i jako solista – jak i z batutą. Oba te talenty mieliśmy okazję wiele razy podziwiać podczas koncertów Daniela Stabrawy z Orkiestrą Filharmonii Poznańskiej.
Występując w najbardziej prestiżowych salach koncertowych świata, artysta wielokrotnie prowadził od pulpitu Orkiestrę Kameralną Filharmoników Berlińskich. Jest także prymariuszem kwartetu smyczkowego Philharmonia Quartet Berlin, który w zawrotnym tempie zdobył międzynarodowe uznanie i renomę, Krytycy zaliczają go do światowej elity tego typu zespołów, a jeden z amerykańskich recenzentów napisał wręcz, iż „wyznacza on światowy standard artystyczny kwartetów.”
Pytania można przesyłać za pomocą internetowego formularza do 1 maja: formularz
Odpowiedzi na najciekawsze z pytań usłyszą Państwo na stronie internetowej oraz na naszym profilu na Facebooku 6 maja.
Zachęcamy do zadawania pytań!
W najbliższy piątek, 24 kwietnia, o g. 19 podczas kolejnego KONCERTU INTERNETOWEGO będą mieli Państwo okazję wysłuchać IV Symfonii B-dur op. 60 Ludwiga van Beethovena w wykonaniu Orkiestry Filharmonii Poznańskiej pod batutą Tadeusza Strugały. Koncert, który był uhonorowaniem 60 lat pracy artystycznej Tadeusza Strugały odbył się w Auli Uniwersyteckiej w Poznaniu 18 grudnia 2015 roku. Rejestracji filmowej koncertu dokonała firma INEA.
Zachęcamy do lektury omówienia programu koncertu.
Ludwig van Beethoven – IV Symfonia B-dur op. 60
IV Symfonia B-dur op. 60 Ludwiga van Beethovena, ukończona w 1806 roku i wykonana po raz pierwszy rok później w Wiedniu, kontrastuje znacząco z dwoma rewolucyjnymi symfoniami kompozytora, które powstały mniej więcej w tym samym okresie – z III Symfonią Es-dur Eroica oraz V Symfonią c-moll. W tej niezwykle pogodnej i radosnej symfonii trudno się doszukiwać jakichś ukrytych poważnych, pozamuzycznych odniesień do wielkich idei, jak to miało miejsce w dwóch wspomnianych dziełach. Wskazuje się raczej, że jest ona symfonią typu haydnowskiego, z charakterystycznym, wolniejszym wstępem przed pierwszą częścią, klasyczną symetrią, proporcjonalnym wykorzystaniem brzmień wszystkich sekcji instrumentalnych orkiestry, a także z typową czteroczęściową budową, obejmującą allegro sonatowe, część wolną, menuet (z którego nota bene Beethoven zrezygnował już w poprzednich symfoniach na rzecz scherza) oraz finał w formie ronda.
Pierwsza część, choć rozpoczyna się posępnym i niepasującym do reszty utworu wstępem Adagio (niektórzy wskazują to jako przykład muzycznej ironii u Beethovena), szybko wypogadza się we fragmencie Allegro vivace. Wprowadzone zostają tu dwa radosne, klasycznie kontrastujące ze sobą tematy. Ten optymistyczny charakter allegra będzie dominował już do samego końca symfonii, w tym również w drugiej części Adagio. Ze względu jednak na wolne tempo tego fragmentu, wypełniają go bardziej liryczne tematy, z których na szczególną uwagę zasługuje śpiewny temat klarnetu. Trzecia część Allegro vivace ożywia nastrój symfonii po uspokajającej drugiej części. Choć formalnie jest to menuet to odbiega on od klasycznych menuetów Josepha Haydna czy Wolfganga Amadeusa Mozarta zrywnością tematów oraz oryginalną, synkopowaną, nieco jakby ludową rytmiką. Finał – Allegro ma non troppo – to rondo pełne muzycznego dowcipu, w szczególności zaś w humorystycznych fragmentach granych przez instrumenty dęte drewniane. Cała ta część odznacza się pełną wigoru motoryką wywołaną permanentnie rozdrobnionym rytmem. Na zakończenie finału Beethoven niespodziewanie ścisza całą orkiestrę, by po chwili dowcipnie wprowadzić tutti orkiestry z kadencyjnymi akordami.
Jakub Kasperski
(fragment programu koncertu 18.12.2015)
Obie kantaty – a w obu przypadkach są to nagrania premierowe – śpiewane są z poruszającym dramatyzmem i refleksyjnością; tak utwory, jak i sam kompozytor, bez wątpienia zasługują na bliższe poznanie – pisze recenzent Gramophone.
Dwupłytowe nagranie kantat Milda i Nijoła Stanisława Moniuszki znalazło się na majowej liście najlepszych albumów płytowych wybranych przez prestiżowy brytyjski miesięcznik poświecony muzyce poważnej – Gramophone.
Milda oraz Nijoła, prawie dziś nieznane kantaty Stanisława Moniuszki, Orkiestra Filharmonii Poznańskiej nagrała wraz z solistami: Wiolettą Chodowicz (sopran), Marią Jaskulską-Chrenowicz (sopran), Ewą Wolak (mezzosopran), Sylwestrem Smulczyńskim (tenor), Robertem Gierlachem (baryton), Szymonem Kobylińskim (bas) oraz Chórem Opery i Filharmonii Podlaskiej przygotowanym przez Violettę Bielecką. Całością dyrygował Łukasz Borowicz. Album, będący światową premierą fonograficzną, ukazał się nakładem wytwórni DUX w październiku 2019 roku.
Obie kantaty nawiązują do mitologii litewskiej, obie też powstały na podstawie Witoloraudy – pierwszej części eposu Anafielas Józefa Ignacego Kraszewskiego, który był także autorem libretta Mildy.
Pośród dziesięciu albumów CD na majowej liście Gramophone znalazły się m.in. albumy: „Górecki – String Quartet No 3. Sonata for Two Violins” w wykonaniu Tippett Quartet (Naxos) oraz „Adès – Piano Concerto. Totentanz” w wykonaniu Kirilla Gersteina (fortepian) i Boston Symphony Orchestra pod dyrekcją Thomas Adèsa (DG).
Więcej: The best new classical albums: Editor’s Choice, May 2020
W związku z pandemią koronawirusa, nie odbędzie się zaplanowany na sobotę, 25 kwietnia 485. Koncert Poznański, zatytułowany „Wiedeńczycy”. Jest nam z tego powodu bardzo przykro, ale wszyscy, dla wspólnego dobra, musimy respektować obowiązujące w walce z pandemią zarządzenia władz.
Aby ułatwić naszym melomanom złożenie zamówienia na karnety w przyszłym sezonie artystycznym, prosimy o pobranie wniosku, wypełnienie go i przesłanie na adres mailowy: rezerwacje@filharmoniapoznanska.pl
W te trudne dni pandemii chcemy być razem z Państwem. Dlatego z myślą o naszych melomanach, w piątkowe wieczory o godzinie 19 zapraszamy na Koncerty Internetowe. Tyle, że z powodów oczywistych – nie do Auli UAM, lecz na naszą stronę internetową. Spotkają tam Państwo naszą orkiestrę, naszych dyrygentów i naszych solistów.
Jesteśmy także aktywni na Facebooku, gdzie codziennie umieszczamy wiele ciekawych informacji, wywiady z artystami, zaproszenia muzyków naszej orkiestry do posłuchania ich ulubionych utworów, wspomnienia z ważnych wydarzeń, konkursy itp.
Czas pandemii wyłączył z normalnego funkcjonowania wszystkie instytucje kultury. Chcemy jednak zapewnić, że dołożymy wszelkich starań, aby odwołany koncert zrekompensować Państwu w przyszłości.
Na stronie portalu MusicWeb International ukazała się recenzja płyty Filharmoników Poznańskich z kantatami Stanisława Moniuszki Milda i Nijoła, w której czytamy:
Stanisław Moniuszko, Kantaty
Dwusetnej rocznicy urodzin Stanisława Moniuszki, która przypadła w 2019 roku, towarzyszyły liczne wznowienia dzieł kompozytora, z których większość pozostaje szerszemu gronu melomanów nieznana. Niniejsze nagranie stanowi wielce pożądany efekt owej rocznicy. (…)
Muzyka, którą Moniuszko opatrzył oba dzieła urzeka, a obie kompozycje są dobrymi przykładami najwyższego lotu dzieł późnego romantyzmu. Orkiestracje mocno działają na wyobraźnię, a w przypadku Nijoły nieodparcie przywodzi ona na myśl przebogaty wodny świat Rusałki Dvořáka. Ciekaw jestem, czy kiedy Dvořák komponował swoją operę w latach 90. XIX w., miał świadomość istnienia muzyki polskiego kompozytora.
Mildę rozpoczyna interesujący, pełen niepokoju wstęp orkiestrowy. Spotkanie z Ewą Wolak, pierwszą narratorką, to zaiste przyjemność. Obdarzona jest ciepłym i świetlistym mezzosopranem o równej barwie w całym zakresie skali. Drugim narratorem jest tenor, Sylwester Smulczyński. Choć jego głos nie jest silny, posiada atrakcyjne, nieco przyłumione brzmienie, które czyni go nad wyraz intrygującym. Maria Jaskulska śpiewa rolę Jutrzenki, która donosi o schadzkach Mildy z Rojmosem. Jej głos charakteryzuje się dość jasną barwą i pod naciskiem wykazuje tendencję do szorstkości. Dwie główne role dobrze śpiewane są przez Wiolettę Chodowicz i Roberta Gierlacha. Chodowicz ma bardzo dźwięczny głos o atrakcyjnym wibrato oraz dogłębne zrozumienie wymogów stylistycznych. Pomimo wszakże wyśmienitego występu, jej głos wydaje mi się bardziej predestynowany do wykonywania Nijoły niż Mildy, której brzmienie – jak mi się wydaje – wymaga głosu o jeden rozmiar mniejszego. Byłaby fantastyczną Tatianą w Eugeniuszu Onieginie. R. Gierlach posiada przyjemny baryton, o atrakcyjnej barwie. Śpiewa swą rolę z mocą i żarliwością. Duet, jaki wykonują w Mildzie jest bogato wokalizowany, a natarczywość muzyki nieodparcie przywodziła mi na myśl podobny duet Amelii i Riccarda w Balu maskowym Verdiego.
Łukasz Borowicz dyryguje pełnym subtelności, misternie przygotowanym odczytaniem obu partytur, prowadząc zespół w doskonałym wykonaniu podkreślającym nowatorskie efekty orkiestrowe wprowadzone przez Moniuszkę, w tym interesujące drobiazgi na fortepian solo w Nijole. Jeszcze większe wrażenie wywarła na mnie praca, jaką wykonał chór Filharmonii Podlaskiej. Jego wspaniale czyste wykonanie brzmi ożywczo, a zespół wielką uwagę poświęca dynamice. (…)
Realizatorzy dźwięku utrwalili oba wykonania w ciepłej akustyce, która w istotny sposób wzbogaca dźwięk nie tracąc wszakże żadnych szczegółów w partii orkiestry. Nagraniom towarzyszy pokaźna książeczka zawierająca dogłębne omówienia i libretta utworów wraz z tłumaczeniem całości na jęz. angielski.
Mike Parr
* Wykonawcy:
Wioletta CHODOWICZ – sopran (Milda, Nijoła)
Maria JASKULSKA-CHRENOWICZ – sopran (Jutrzenka, Aurora)
Ewa WOLAK – mezzosopran (narrator)
Sylwester SMULCZYŃSKI – tenor (narrator)
Robert GIERLACH baryton – (Romojs, narrator w kantacie Nijoła)
Szymon KOBYLIŃSKI – bas (Perkun)
Łukasz BOROWICZ – dyrygent
Chór Opery i Filharmonii Podlaskiej
Violetta Bielecka – przygotowanie chóru
Orkiestra Filharmonii Poznańskiej
Recording Producers
Zachęcamy do wysłuchania audycji programu 2 Polskiego Radia, w której o pamiętnym koncercie inaugurującym Rok Krzysztofa Pendereckiego, zorganizowanym w 79. urodziny kompozytora, opowiadał Wojciech Nentwig, Dyrektor Filharmonii Poznańskiej.
Bywasz na naszych koncertach? Jeździsz z Klubem Przyjaciół Filharmonii Poznańskiej na koncerty jej orkiestry poza Poznaniem? Zabierasz wtedy ze sobą aparat fotograficzny, a może korzystasz ze smartfona? Oczywiście nie w czasie koncertu, bo wtedy robienie zdjęć jest absolutnie zabronione. Ale jeśli udało Ci się zatrzymać w kadrze jakiś ciekawy (a może zabawny?) moment „okołokoncertowy”, niezapomnianą chwilę spotkania ze swoim ulubionym artystą, coś, co w Twojej pamięci zajmuje dziś szczególnie miejsce – podziel się z nami. Prześlij zdjęcie (maksymalnie 2) z jednozdaniowym podpisem informującym co przedstawia, a my umieścimy je na naszym profilu na Facebooku i poprosimy melomanów o ich ocenę. Autorzy 3 fotografii, które zdobędą najwięcej polubień otrzymają od nas muzyczną nagrodę niespodziankę.
Na zdjęcia czekamy pod adresem: sekretariat@filharmoniapoznanska.pl do końca kwietnia. Rozstrzygnięcie konkursu 5 maja.
