Ariel Zuckermann
Ariel Zuckermann
Ariel Zuckermann jest jednym z najbardziej cenionych na świecie dyrygentów średniego pokolenia. Studiował dyrygenturę u legendarnego Jormy Panuli w Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie. W 2004 roku ukończył monachijską Musikhochschule jako student Bruna Weila, a w latach 2003-2004 był dyrygentem asystentem Ivána Fischera w Budapest Festival Orchestra. W 2007 roku został dyrektorem muzycznym renomowanej Gruzińskiej Orkiestry Kameralnej (Georgian Chamber Orchestra), której siedzibą… jest Ingolstadt (Niemcy) – miasto słynące także z zakładów Audi. Od 2015 roku jest dyrektorem muzycznym Israel Chamber Orchestra.
Recenzenci i publiczność świetnie przyjęli debiut Ariela Zuckermanna z Deutsches Symphonie-Orchester Berlin w Filharmonii Berlińskiej w 2007 roku. Podobnie – jego tournée po Hiszpanii z Orquesta Sinfónica de Euskadi w 2009 roku. Od tego czasu Ariel Zuckermann dyrygował koncertami i nagraniami takich znakomitych orkiestr, jak: Bayerische Staatsorchester, NDR Radiophilharmonie, Sinfonieorchester Basel, Luzerner Sinfonieorchester, Izraelska Orkiestra Filharmoniczna, Bremer Philharmoniker, Węgierska Narodowa Orkiestra Filharmoniczna, Budapest Festival Orchestra, Orkiestra Filharmonii Czeskiej, Bamberger Symphoniker, Deutsche Radio Philharmonie, WDR Sinfonieorchester Köln, Duńska Narodowa Orkiestra Symfoniczna, czy orkiestr kameralnych: Orchestre de Chambre de Lausanne, Orkiestrą Maggio Musicale Fiorentino podczas słynnego festiwalu o tej samej nazwie, Camerata Salzburg oraz orkiestrami z Zurychu, Bazylei i Stuttgartu.
Dyrygował też nową inscenizacją opery Gaetano Donizzettiego Viva la mamma oraz operą komiczną Georga Philippa Telemanna Pimpinone w Bayerische Staatsoper w Monachium, a z własnym zespołem klezmerskim Kolsimcha oraz London Symphony Orchestra nagrał płytę z utworami skomponowanymi i zaaranżowanymi przez Oliviera Truana, członka bandu Kolsimcha.
Karierę artystyczną Ariel Zuckermann zaczął jako flecista, zwyciężając w wielu międzynarodowych konkursach. Studiował w Monachium u Paula Meisena i Andrasa Adorjana, a także u Alain Marion i Aurèle Nicolet.