Steven ISSERLIS

Solista i kameralista, jeden z najwybitniejszych wiolonczelistów świata, ceniony jest zarówno za niezwykłą muzykalność, jak i nadzwyczajne możliwości techniczne. Występuje z największymi orkiestrami świata, w tym m.in. z Filharmonikami Berlińskimi, Deutsches Symphonie Orchester, Orchestre des Champs-Elysées, Cleveland Orchestra, NHK Symphony, Wiedeńską Orkiestrą Symfoniczną, Niderlandzką Kameralną Orkiestrą Radiową, Academy St. Martin-in-the-Fields. Gra pod batutą najznakomitszych dyrygentów, wśród których są m.in. Zubin Mehta, Kurt Masur, Vladimir Ashkenazy czy Philippe Herreweghe. Chętnie daje recitale u boku takich muzyków jak Joshua Bell czy Stephen Hough. Warto dodać, że jego koncerty kameralne słyną nie tylko z oryginalnych interpretacji, ale także z nowatorskich, odkrywczych programów.

Brytyjski artysta wykonuje też muzykę dawną w stylu i na instrumentach z epoki, występując z czołowymi zespołami instrumentów dawnych, w tym m.in. z Orchestra of the Age of Enlightenment (Orkiestrą Wieku Oświecenia) z Simonem Rattle’m, Philharmonia Baroque z Nicholasem McGeganem, czy Academy of Ancient Music z Richardem Egarrem.

Steven Isserlis nie stroni także od muzyki współczesnej, włączając się często w wykonania premierowe nowopowstałych dzieł. I tak podczas BBC Proms w 1989 roku, z jego udziałem odbyła się światowa premiera The Protecting Veil Johna Tavenera; w 2006 roku, podczas Salzburger Festspiele po raz pierwszy zabrzmiał Koncert wiolonczelowy Wolfganga Rihma, a w 2009 roku, podczas Aldeburgh Festival – Lieux retrouvés Thomasa Adèsa na wiolonczelę i fortepian, które Steven Isserlis wykonał razem z kompozytorem.

Jedną z pasji brytyjskiego wiolonczelisty jest też granie specjalnych koncertów dla dzieci i… pisanie dla nich książek o wielkich kompozytorach. Jego pierwsza książka dla najmłodszych (Why Beethoven Threw the Stew), zawierająca biografie sześciu słynnych kompozytorów ukazała się w 2001 roku, a jej kontynuacja (Why Handel Waggled His Wig) – w 2006 roku.

Artysta ma na bogatą dyskografię, w tym nagrania, za które otrzymał nagrody. Wśród nagrodzonych jest cykl suit wiolonczelowych Johanna Sebastiana Bacha dla wydawnictwa Hyperion, za który w 2007 roku otrzymał Gramophone Award.