Maximilian Hornung

Maximilian Hornung

Młody niemiecki wiolonczelista (urodził się w 1986 roku w Augsburgu) przebojem wszedł na międzynarodowe estrady muzyczne, gdy w 2005 roku wygrał Niemiecki Konkurs Muzyczny (Deutscher Musikwettbewerb). Jako wiolonczelista Tecchler Trio, w którym grał do 2011 roku, w 2007 roku zdobył pierwszą nagrodę w prestiżowym Konkursie Muzycznym ARD. W 2011 roku, za pierwszą płytę nagraną dla Sony, otrzymał nagrodę „Newcomer of the Year” Echo Klassik, a rok później nagrodę Echo Klassik za najlepsze nagranie koncertu wiolonczelowego – był to Koncert wiolonczelowy Antonína Dvořáka nagrany z Bamberger Symphoniker pod dyrekcją Sebastiana Tewinkela.

Maximilian Hornung regularnie występuje jako solista z tak znakomitymi orkiestrami jak Tonhalle Orchester w Zurychu, Wiener Philharmoniker, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks czy Bamberger Symphoniker, pod batutą takich dyrygentów jak Daniel Harding, Jiří Bělohlávek, Heinrich Schiff, Yakov Kreizberg, Krzysztof Urbański, Robin Ticciati, Bernard Haitink i Manfred Honeck. Grał już w tak renomowanych salach koncertowych jak wiedeński Konzerthaus, Filharmonia Berlińska, Concertgebouw w Amsterdamie, Gewandhaus w Lipsku, Herkulessaal w Monachium i Wigmore Hall w Londynie. Wielokrotnie pojawiał się na słynnych festiwalach – Schleswig-Holstein Musik Festival, Festspiele Mecklenburg-Vorpommern, Rheingau Musik Festival, Ravinia Festival oraz w Lucernie czy Verbier.

Wiolonczelista często gra też muzykę kameralną występując wspólnie z takimi artystami jak Anne-Sophie Mutter, Hélene Grimaud, Christian Tetzlaff, Lisa Batiashvili, Francois Leleux, Igor Levit, Yefim Bronfman, Jörg Widmann czy Tabea Zimmermann.

Sezon artystyczny 2014/2015 rozpoczął znakomicie przyjętym debiutem na Festiwalu w Salzburgu, pod czas którego zagrał w Don Quixote Richarda Straussa. Także jego najnowsza płyta związana jest z ubiegłorocznymi obchodami 150. rocznicy urodzin Richarda Straussa – znalazły się na niej Don Quixote nagrany z Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks pod dyrekcją Bernarda Haitinka oraz Sonata F-dur na wiolonczelę i fortepian op. 6, w której Hornungowi akompaniował pianista Paul Rivinius.